Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2024/591 Kararı

MAHKEMESİ: Asliye Ceza Mahkemesi

SAYISI: 2020/335 Esas ve 2021/111 Karar

SUÇLAR: Tehdit, hakaret, kasten yaralama

KARARLAR: Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: İlgili kararın kanun yararına bozulması

Bodrum 7. Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.02.2021 tarihli ve 2020/335 Esas, 2021/111 Karar sayılı kararı ile hükümlü hakkında tehdit suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 106 ncı maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi, 62 nci maddesi, 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, 52 nci maddesinin ikinci fıkrası ile 53 üncü maddesi uyarınca 3.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına hükmedilmesine

; hakaret suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 125 inci maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları ile 62 nci maddesi uyarınca 2 ay 27 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına; kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, 86 ncı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendi ile 62 nci maddesi uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına; hakaret ve kasten yaralama suçları yönünden; aynı Kanun'un 53 üncü ve 58 inci maddeleri ile 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un (5275 sayılı Kanun) 108 inci maddesi uyarınca hak yoksunluklarına, cezalarının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin hükümlerin istinaf edilmeksizin 29.04.2021 tarihinde usûlüne uygun şekilde kesinleştiği anlaşılmıştır.

Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 10.09.2021 tarihli ve 94660652 105 48 14274 2021 KYB sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.10.2021 tarihli ve 2021/112610 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü:

I. İSTEM

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 08.10.2021 tarihli ve KYB 2021/112610 sayılı kanun yararına bozma isteminin;

"1 Dosya kapsamına göre, sanığın mahkumiyetine karar verilmekle birlikte hakkında ikinci kez mükerrir olduğundan bahisle tekerrür hükümleri uygulanmış ise de, sanığın trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Bodrum 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/01/2020 tarihli ve 2019/593 esas, 2020/7 sayılı ilamında, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmamış olduğu anlaşıldığından, sanığın cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilemeyeceği gözetilmeden,

2 Kabule göre de, 5237 sayılı Kanunu'nun 58/3. maddesindeki "Tekerrür halinde, sonraki suça ilişkin kanun maddesinde seçimlik olarak hapis cezası ile adlî para cezası öngörülmüşse, hapis cezasına hükmolunur" şeklindeki düzenleme nazara alındığında, her ne kadar anılan Kanun'un 106/1 1.cümle maddesi gereğince seçimlik hapis cezası öngörülmediğinden zorunlu olarak hapis cezası uygulanmış ve aynı Kanun'un 50/1 a maddesi uyarınca hükmedilen hapis cezası adli para cezasına çevrilmiş ise de; mükerrir olan sanık hakkında seçimlik olarak hapis cezasının öngörüldüğü durumlarda adli para cezasının uygulanmayacağına ilişkin düzenleme karşısında zorunlu olarak hapis cezasının öngörüldüğü hallerde dahi seçenek yaptırım olarak adli para cezasına evveliyetle çevrilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.”

Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.

II. GEREKÇE

1.Tehdit suçuna yönelik olarak; hükümlü hakkında adli para cezasına hükmedilmesine rağmen, 5237 sayılı Kanun'un 53 üncü maddesinin uygulanmasına karar verilmesi, Kanun’a aykırıdır.

1. İnceleme konusu hüküm hakkında belirlenen husus yönünden de kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağına ilişkin Adalet Bakanlığından görüş istenilmesine karar vermek gerekmiştir.

III. KARAR

Gerekçe bölümünde tespit edilen husus yönünden kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağının takdiri için dava dosyasının, Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine,

Oy birliğiyle, 16.01.2024 tarihinde karar verildi.