Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2023/13490 Kararı

Mahkemesi: İş Mahkemesi

No :

Dava hizmet tespiti istemine ilişkindir.

Mahkemece, bozmaya uyularak hükümde belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.

Mahkemece, 11.10.2022 tarihli ek karar ile davalılar vekilinin temyiz isteminden vazgeçmiş sayılmasına karar verilmiştir.

Hükmün davalı Kurum vekili, 11.10.2022 tarihli ek kararın davalılar ..., ..., ..., ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

1 Davalılar ..., ..., ..., ... vekilinin Mahkemenin 11.10.2022 tarihli ek kararına karşı yöneltmiş olduğu temyiz itirazlarının incelenmesi bakımından,

Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434. maddesi (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 368. maddesi) ile ilgili 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği, dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır ve temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamı ödenir. Temyiz harç ve giderlerinin eksik ödenmiş veya hiç ödenmemiş olduğunun sonradan anlaşılmış bulunması halinde, karar veren Hakim tarafından yedi günlük kesin süre tanınarak, bu süre içerisinde tamamlanması veya ödenmesi, aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı temyiz edene yöntemince ve yazılı olarak bildirilir. Ancak temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp temyiz edenden istendiği halde süresinde ödenmediği belgelendirilmiş ise temyiz isteğinin reddi gerekir.

Eldeki davada, Mahkemece davalılar vekiline her bir davalı için ayrı ayrı 80,70 tl temyiz (maktu) karar harcı ile 397,80 tl temyiz kanun yoluna başvurma harçlarının tamamlatılmasına ilişkin muhtıranın 13.09.2022 tarihinde tebliğ edildiği, 1 haftalık süre geçtikten sonra Mahkemece 11.10.2022 tarihinde yasal süresi içerisinde eksiklikler tamamlanmadığından temyiz başvurusunun yapılmamış sayılmasına karar verildiği, davalılar vekili tarafından ek kararın temyiz edildiği anlaşılmıştır.

Mahkemece verilen ek kararın, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434/son maddesindeki yöntemine uygun olduğu anlaşıldığından, davalılar vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan temyiz isteminden vazgeçmiş sayılmasına ilişkin ek kararın onanması gerekmektedir.

SONUÇ: Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan, temyiz isteminin reddine ilişkin 11.10.2022 tarihli ek kararın onanmasına,

2 Davalı Kurum vekilinin Mahkemenin 09.06.2022 tarihli, 2021/271 Esas ve 2022/316 Karar no'lu hükmüne karşı yöneltmiş olduğu temyiz itirazlarının incelenmesi bakımından,

Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı Kurum vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 29.12.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.