Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2023/4768 Kararı

...

MAHKEMESİ: Ceza Dairesi

SAYISI: 2019/376 E., 2019/1262 K.

SUÇLAR: Hırsızlık, mala zarar verme

HÜKÜMLER: İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı, mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Ret temyiz isteminin reddi

Adana Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin, 15.05.2019 tarihli ve 2019/376 Esas, 2019/1262 Karar sayılı kararının, sanık tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:

I.Mala Zarar Verme Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden

Sanık hakkında, Adana 22. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.11.2018 tarihli ve 2018/696 Esas, 2018/697 Karar sayılı kararı ile mala zarar verme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1. maddesi uyarınca kurulan 5 ay hapis cezası ile mahkûmiyet hükmüne konu cezanın türü ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararı ve bu karara yönelik temyizin niteliği karşısında;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 286/2 a. maddesinde yer verilen; “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adlî para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu suçun, 5271 sayılı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında, sanığın temyiz isteminin, aynı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname'ye uygun olarak REDDİNE,

II. Hırsızlık Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden

İlk derece mahkemesince sanık hakkında hırsızlık suçundan 3 yıl 4 ay hapis cezasına hükmedildiği, sanığın istinaf talebi üzerine Adana Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesince davanın yeniden görülmesine karar verilerek, duruşma açılıp ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak sanık hakkında sonuç ceza olarak 4 yıl 2 ay hapis cezasına hükmedildiği anlaşılmakla, hükmün temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;

Ayrıntıları, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 10.10.2019 tarihli ve 2019/9.MD 355 Esas, 2019/596 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere; sanığın yokluğunda verilen ve 21.05.2019 tarihinde usûlüne uygun şekilde tebliğ edilen karara karşı, 5271 sayılı Kanun’un 291. maddesinde belirlenen kanunî süre içerisinde 24.05.2019 tarihli, temyiz sebebi içermeyen dilekçe ile temyiz isteminde bulunduğu; ancak aynı Kanun’un 295/1. maddesinde öngörülen 7 günlük kanunî süre içerisinde temyiz nedenlerini içeren gerekçeli temyiz dilekçesini sunmadığı anlaşılmakla, sanığın temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname'ye uygun olarak, REDDİNE, dava dosyasının aynı Kanun’un 304/2. maddesi uyarınca Adana Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.