Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2023/3759 Kararı

MAHKEMESİ: Asliye Ceza Mahkemesi

SAYISI: 2016/51 E., 2016/564 K.

SUÇ: Hırsızlık

HÜKÜM: Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Bozma

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1.Kuşadası Cumhuriyet Başsavcılığının, 14.01.2016 tarihli ve 2016/147 Esas No'lu iddianamesi ile sanık hakkında katılanın ikamet ettiği siteye ait havuz kenarında, şezlong üzerinde unuttuğu cep telefonunu çalması şeklindeki eylemi nedeniyle hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1 ve 53/1. maddeleri gereğince cezalandırılmasına karar verilmesi istemiyle kamu davası açılmıştır.

1. Kuşadası 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.06.2016 tarihli ve 2016/51 Esas, 2016/564 Karar sayılı kararı ile sanığın hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun'un 141/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun'un 53/1. maddesi gereği hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Sanığın temyiz isteği, verilen cezayı hak etmediğine, savunmaları ve dosyada bulunan delillere göre karar verilmediğine, verilen kararın bozularak yargılamanın yeniden yapılanmasını, hakkında beraat kararı verilmesini istediğine, verilen kararda pişmanlık duymadığı belirtildiği halde kendisinin böyle bir davada yargılanması nedeniyle her zaman pişmanlık duyduğuna ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR

Olay günü ikamet ettiği sitenin havuzuna inen ve şezlonga telefonunu bırakarak havuza giren, havuzdan çıkınca da telefonunu almayı unutan katılanın bu durumunu, tanık Z.A. 4. kattan izlediğini, ardından site görevlisinin gelerek şezlong üzerindeki telefonu alıp cebine koyduğunu gördüğünü, telefonu bayana vereceğini düşündüğünü beyan ettiği, bir süre sonra katılanın tekrar gelip telefonu araması üzerine tanığın, site görevlisinin aldığını ve kendisine vereceğini sandığını söylediği, vermedi mi diye sorması üzerine katılanın telefonunu geri alamadığının anlaşıldığı olayda, katılan beyanı ve yeminli tanık beyanı ile sanığın, şezlong üzerinde unutulan katılana ait telefonu alıp katılana vermemek suretiyle üzerine atılı hırsızlık suçunu işlediği Yerel Mahkemece sabit kabul edilmiştir.

Sanık üzerine atılı suçlamayı kabul etmemiştir. Katılanın ve tanık Z.A.'nın soruşturma ve kovuşturma aşamalarında alınan beyanları dava dosyasında mevcuttur.

IV. GEREKÇE

1.Katılanın, ikamet ettiği ... 2 Sitesinin havuzunun kenarındaki şezlong üzerinden Samsung Galaksy Note 2 marka cep telefonunun çalındığını beyan etmesi ve dosya içerisinde suçun işlendiği yeri gösteren herhangi bir kroki ve fotoğraf da bulunmaması karşısında, sanığın, suça konu cep telefonunu aldığı yerin, olay tarihi itibarıyla bina eklentisi niteliğinde bir yer olup olmadığı hususu, gerekirse keşif yapılmak suretiyle duraksamaya yer bırakmayacak şekilde belirlenip, sonucuna göre suça konu yerin bina eklentisi niteliğinde ise eylemin 5237 sayılı Kanun'un 142/2 h maddesi kapsamında kabul edilmesi gerektiği gözetilmeyerek eksik araştırmayla yazılı şekilde aynı Kanun'un 141/1 maddesi ile hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.

2.Kabule göre de;

02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun'un 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, 5237 sayılı Kanun'un 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği zorunlu görülmüştür.

V. KARAR

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Kuşadası 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.06.2016 tarihli ve 2016/51 Esas, 2016/564 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, BOZULMASINA ve CMUK.326/son maddesinin gözetilmesine, dava dosyasının Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.06.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.