Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2023/1999 Kararı

MAHKEMESİ: Ağır Ceza Mahkemesi

SAYISI: 2022/151 Değişik İş

SUÇ: Mala zarar verme

KARAR: Yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin yapılan itirazın reddi

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: İlgili kararın kanun yararına bozulması

Safranbolu Cumhuriyet Başsavcılığının, 23.10.2020 tarihli, 2019/2833 Soruşturma, 2020/623 Esas, 2020/543 İddianame numaralı iddianamesiyle hükümlü hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 151/1, 152/2 a, 53 ve 58. maddeleri uyarınca cezalandırılması amacıyla kamu davası açılmıştır.

Safranbolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.09.2021 tarihli ve 2020/353 Esas, 2021/610 Karar sayılı kararı ile hükümlü hakkında mala zarar verme suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 151, 152/2 a ve 62. maddeleri uyarınca 16 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin hükmün, sanık müdafii tarafından istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin 03.12.2021 tarihli ve 2021/1627 Esas, 2021/1649 Karar sayılı kararıyla istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilerek kesinleştiği anlaşılmıştır.

Sanık tarafından dosyaya sunulan 20.12.2021 tarihli dilekçeyle yargılamanın yenilenmesinin talep edildiği, Safranbolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 31.12.2021 tarihli ve 2020/353 Esas, 2021/610 Karar sayılı kararı ile talebin reddine karar verildiği, bu karara karşı sanık tarafından itiraz edilmesi üzerine Karabük Ağır Ceza Mahkemesinin 28.02.2022 tarihli ve 2022/151 Değişik İş sayılı kararıyla itirazın kesin olarak reddine karar verildiği belirlenmiştir.

Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309/1. maddesi uyarınca, 10.01.2023 tarihli ve 2022/12401 sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 07.03.2023 tarihli ve KYB 2023/6326 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü:

I. İSTEM

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 07.03.2023 tarihli ve KYB 2023/6326 sayılı kanun yararına bozma isteminin;

“5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 23/3. maddesinde yer alan “Yargılamanın yenilenmesi hâlinde önceki yargılamada görev yapan hâkim aynı işte görev alamaz” şeklindeki düzenleme ile aynı Kanun’un 318/1. maddesindeki “Yargılamanın yenilenmesi istemi, hükmü veren mahkemeye sunulur. Bu mahkeme, istemin kabule değer olup olmadığına karar verir.” biçimindeki düzenleme karşısında, ilk kararı veren hâkimin olayla ilgili kanaatinin oluştuğu, görüşünün ilk hükümle belirginleştiği, yeniden yargılama aşamasında ya da bu aşamaya götürecek talebin kabule değer olup olmadığına dair vereceği kararda önceki kanaat ve görüşünün etkisi altında kalabileceği, bu nedenle adil yargılama hakkının bir uzantısı olarak olaya tamamen yabancı, farklı bir hâkimin yargılamanın yenilenmesi talebini incelemesi gerektiği cihetle, somut olayda mahkûmiyet hükmünü veren Hâkim ...'in yargılamanın yenilenmesi talebini değerlendiremeyeceği gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.

II. GEREKÇE

A. Yargılamanın yenilenmesi yolu, ancak sınırlı hâllerde kabul edilmiş olağanüstü bir kanun yoludur. 5271 sayılı Kanun'un 311 ile 323. maddelerinde düzenlenmiştir. Yargılamanın yenilenmesi istemi, ilk hükmü veren mahkemeye sunulur. (5271 sayılı Kanun'un 318/1. maddesi). Bu mahkeme, öncelikle istemin kabul edilebilir olup olmadığını inceleyerek bir karar verir. Bu inceleme dosya üzerinden yapılır. aynı Kanun'un 23/3. maddesine göre yargılamanın yenilenmesi hâlinde, yargılamada görevli hâkim, aynı işte görev alamaz. Bu hâlde hâkim, uyuşmazlık hakkında daha önceden görüşünü bildirmiştir. Yargılama süresince görüşünü bildirmiş olan bir hâkimin, yargılamanın yenilenmesi aşamasında görev yapması, hâkimin tarafsızlığı ilkesi ile bağdaşmaz. Yargılamanın yenilenmesi talebinin kabul edilebilir olup olmadığına ilişkin kararın, aynı mahkemece, fakat asıl kararı veren hâkim dışındaki hâkim tarafından verilmesi gerekir.

B. Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; Safranbolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.09.2021 tarihli ve 2020/353 Esas, 2021/610 Karar sayılı hükmünü veren hâkimin ... (...) olduğu, kararın istinaf incelemesinden geçerek kesinleştiği; bilahare hükümlünün yargılamanın yenilenmesine ilişkin isteminin, aynı mahkemenin 31.12.2021 tarihli ve 2020/353 Esas, 2021/610 Karar sayılı ek kararı ile reddine karar verildiği, ret kararı veren mahkeme hâkiminin de ... (...) olduğu anlaşılmaktadır ki, asıl kararı veren hâkim ...'in yargılamanın yenilenmesi isteminin reddine de karar vermesi 5271 sayılı Kanun'un 23/3. maddesine aykırılık oluşturması nedeniyle kanun yararına bozma talebi yerinde görülmüştür.

III. KARAR

1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,

2. Karabük Ağır Ceza Mahkemesinin 28.02.2022 tarihli ve 2022/151 Değişik İş sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 309/3. maddesi gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA,

Aynı Kanun’un 309/4. maddesinin (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.04.2023 tarihinde karar verildi.