Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/9469 Kararı

MAHKEMESİ: Ceza Dairesi

SUÇ: Resmi belgede sahtecilik

HÜKÜM: Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan 2 yıl 1 ay hapis cezasına hükmolunduğu, Bölge Adliye Mahkemesince bu hükmün kaldırılarak, sanığın 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, ancak aleyhe istinaf talebi olmadığından 5271 sayılı CMK’nin 283/1. maddesi uyarınca kazanılmış hak korunarak, netice cezanın 2 yıl 1 ay hapis cezasına indirildiği; her ne kadar CMK'nin 286/2 b maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmasa da, kazanılmış hak sebebiyle ceza miktarı aynı kalmasına rağmen, esasen Bölge Adliye Mahkemesince cezanın artırılmış olması nedeniyle, hükmün temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan incelemede;

5237 sayılı TCK’nin 58/1 b maddesinin, “beş yıl veya daha az süreli hapis ya da adlî para cezasına mahkûmiyet halinde, bu cezanın infaz edildiği tarihten itibaren üç yıl geçtikten sonra işlenen suçlar dolayısıyla tekerrür hükümleri uygulanmaz” şeklinde olup, adli para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükümlerinin de tekerrüre esas alınabileceğinde tereddüt bulunmadığı, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 108/2. maddesine göre, tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağı ve TCK’nin 52/1. maddesinde de; “Adlî para cezası, beş günden az ve kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde yediyüzotuz günden fazla olmamak üzere belirlenen tam gün sayısının, bir gün karşılığı olarak takdir edilen miktar ile çarpılması suretiyle hesaplanan meblağın hükümlü tarafından Devlet Hazinesine ödenmesinden ibarettir.” denilmek suretiyle 765 sayılı Kanun’dan farklı olarak, “gün para cezası sisteminin” kabul edildiği gözetildiğinde; sanığın adli sicil kaydında yer alan hükümlülüklerinden Mersin 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.10.2015 tarihli, 2015/130 Esas ve 2015/518 Karar sayılı ilamında, 5809 sayılı Kanun’un 55. maddesi delaletiyle aynı Kanun’un 63/9. maddesi uyarınca hükmedilen 833 gün adli para cezasının, günlüğü 20 TL’den hesaplanarak sanığın 16.660,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, adli sicil kaydında yer alan diğer hükümlülüklerinden Mersin 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.04.2015 tarihli, 2015/117 Esas ve 2015/209 Karar sayılı ilamında ise, sanığın 5607 sayılı Kanun’un 3/5. maddesi uyarınca 5 ay hapis ve 80 TL adli para cezası ile cezalandırıldığı, bu itibarla Mersin 18. Asliye Ceza Mahkemesince hükmedilen 833 gün karşılığı adli para cezasına ilişkin ilamın, 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesine göre koşullu salıverilme süresine eklenecek miktar bakımından Mersin 1. Asliye Ceza Mahkemesinin ilamından daha ağır olduğu anlaşılmakla, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.

5271 sayılı CMK'nin 289. maddesinde sayılan hukuka kesin aykırılık hâllerinin herhangi birinin varlığı tespit edilmediğinden, Cumhuriyet savcısının tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;

Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas hükümlülüğü bulunan sanık hakkında, TCK’nin 58. maddesinin uygulanmaması,

Yasaya aykırı, Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 303. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasındaki sonuç cezanın 2 yıl 1 ay hapis olarak belirlendiği bölümden sonra gelmek üzere ayrı bir paragraf olarak, ''Sanığın adli sicil kaydında yer alan hükümlülüklerinden en ağırı olan Mersin 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.10.2015 tarihli, 2015/130 Esas ve 2015/518 Karar sayılı 16.660,00 TL adli para cezasına ilişkin ilamının tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, TCK'nin 58/6 7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, temyiz isteminin DÜZELTİLEREK ESASTAN REDDİNE, ilk derece mahkemesi olan Fethiye 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/330 Esas ve 2017/631 Karar sayılı ilamında, Mersin 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2014 tarihli, 2014/199 Esas ve 2014/251 Karar sayılı “2 ay 15 gün hapis cezasına” ilişkin ilamının tekerrüre esas alındığı ve bu hükme yönelik aleyhe istinaf bulunmadığı da gözetilerek, 5271 sayılı CMK’nin 283/1 ve 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddeleri gereğince koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olamayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmesine, 01.11.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.